уторак, 13. децембар 2016.

ИЗГУБЉЕНЕ ТАЧКЕ


Траже се двије тачке!

Али не тачке било које,
не оне што у књигама стоје,
ни оне што пјегави носић красе,
већ посебне тачке – да одмах зна се!

Траже се двије тачке!

Не зна се да л' су у ријеку пале,
те двије тачке – црне и мале,
или су можда, незнаним правцем
одлепршале за неким врапцем!

Траже се двије тачке!

Јер једна бубамара није пазила
ни куд је летјела ни куд је газила,
тек кад је хтјела да мало дријема
видјела је – тачкица нема!

Траже се двије тачке!

Неутјешно она од јутра плаче,
плакаће с мраком још и јаче,
зато завирите у ћошак сваки,
кажите мами, тати и баки…

Траже се двије тачке!

Ко год их нађе – ево адресе,
нек шаље поштом ил' сам донесе:
Ливада трећа, маслачак цвијет,
поштански број тридесет пет!


недеља, 11. децембар 2016.

ОТЈЕРАЈМО СТРАХ


Када се смрачи и све умири –
испод кревета нешто провири….

Јесте, мрак је, и све сад спава,
ал' тебе ипак спопада страва…

Кроз прозор падају неки зраци,
од њих уз леђа пењу се жмарци...

А са ормана, тог собног дива,
жмиркају чудно два окца сива...

Ех, да је само храбрости смоћи,
па у два скока до лампе доћи!

Ова господа која ме плаши
видјела би како се праши!

                 - - -

(Слушај ме сада, тајна се крије,
ништа ту страшно, запамти није!

То што ти испод крвета вири
твоје су папе – зато се смири!

Што да се плашиш тих чудних зрака?
То мјесец вирка иза облака!

А са ормана оно што жмирка
Очи су твога мачка – немирка.

Сад кад знаш тајну, за страх не мари
спавај, чекају важније ствари.)

Интервју


Коментари

Пишите ми

Име

Имејл адреса *

Порука *

 
 
Copyright © 2015 Поезија за дјецу | Јелена Глишић. Сва права задржана.